[You can read the english version here]

[You can read the spanish version here]

[You can read the italian version here]

Η πιο αποδεκτή εξήγηση δείχνει προς την προέλευση του ιού από τα ζώα και την μετέπειτα διασπορά του στους ανθρώπους μέσω της λεγόμενης ζωονόσου. Η ζωονόσος επίσης καθορίζεται και εγγενώς σχετίζεται από τις δυναμικές του καπιταλισμού και την καταστρεπτική του δράση ενάντια στη φύση. Το ξέσπασμα του ιού στις αγορές της Γουχάν, στην Κίνα, σχετίζεται ισχυρά με την εμπορευματοποίηση αγρίων ζώων που ζουν σε αγροτικές περιοχές που τώρα βρίσκονται μακρύτερα και είναι μικρότερες λόγω της αποψίλωσης των δασών και της εκμετάλλευσής τους για καλλιέργεια και κτηνοτροφία. Συνεπώς υπάρχει μια μετάλλαξη στελεχών του ιού σε αγνώστους ρυθμούς, για τους οποίους το ανοσοποιητικό μας σύστημα δεν έχει προετοιμαστεί. Μαζί με τα παραπάνω, το ανοσοποιητικό σύστημα των ζώων έχει αλλοιωθεί από την κτηνοτροφική βιομηχανία και την εκτεταμένη χρήση αγρο-τοξικών προϊόντων και αντιβιωτικών, πέραν της στοίβαξης των ζώων σε αγορές μέσα στα κλουβιά, όπου αφοδεύουν το ένα πάνω στο άλλο και δεν λαμβάνουν κατάλληλη διατροφή. Όλοι αυτοί οι παράγοντες που αναφέρονται παραπάνω, δημιουργούν γόνιμες συνθήκες για ένα ξέσπασμα ιού ή για την μεταπήδηση ενός ιού από ένα ζώο σε άλλο και τελικά στους ανθρώπους, όπως είδαμε το 2002 με την γρίπυ των πτηνών (SARS CoV) ή τη γρίπη των χοίρων A(H1N1) το 2009-2010.

Ο κόσμος χρειαζόταν μια πανδημία για να σκεφτεί τον τρόπο που αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας και το πως η καπιταλιστική καταστροφή της φύσης επηρρεάζει το ξέσπασμα ιών που εν τέλει έχουν αποτελέσματα για όλους μας. Παρ’ όλα αυτά, η ανθρωπότητα – έτσι όπως έχει χωριστεί λόγω του καπιταλισμού, των κρατών και εν μέσω εμπορικού πολέμου – δεν είναι έτοιμη γι’ αυτό που έρχεται κι έτσι δεν θα μπορέσει να το αντιμετωπίσει. Η διεθνής σύνδεση, εγγενής στον καπιταλισμό και τη ροή του εμπορίου κάνει τους ιούς μια διαρκή απειλή για όλες τις χώρες. Οι χώρες του πρώτου κόσμου (ασχέτως της προνομιακής τους θέσης) είναι εξίσου ευάλλωτες με αυτές του τρίτου κόσμου και των αναξιόπιστων συστημάτων υγείας τους. Εν συντομία, η διασπορά της πανδημίας αποκαλύπτει τις προϋπάρχουσες ρωγμές στο παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο.

ΣΟΚ

Οι ηγέτες του κόσμου ξόδεψαν εβδομάδες αρνούμενοι την πραγματική επίδραση του ιού. Παρ’ όλα αυτά, η ανησυχητική απειλή ενάντια στις αγορές τους ανάγκασε να συμβαδίσουν με την πραγματικότητα. Μια μερική παύση της παραγωγής ήταν η άμεση οικονομική συνέπεια του κορωνοϊού, η οποία με τη σειρά της μείωσε τη διασπορά και, σε κάποιες πόλεις, είδαμε μέχρι και άγρια ζώα να περπατούν στους δρόμους. Τα εργατικά ατυχήματα έπαυσαν και τόσο οι θάνατοι από τη μόλυνση, όσο και από την περιβαλλοντική καταστροφή, μειώθηκαν. Αναγκαστήκαμε να προσαρμοστούμε σε ένα νέο τρόπο ζωής, αφήνοντας στην άκρη τις αναντικατάστατες και επινοημένες πλευρές της καπιταλιστικής ζωής για να αντισταθούμε στον ιό. Παρ’ όλα αυτά, το κεφάλαιο επίσης προσαρμόζεται για να εκμεταλλεύεται καταστροφές όπως αυτή.

Σε όλον τον κόσμο, οι κυβερνήσεις δεν έχουν σταματήσει εντελώς την οικονομική δραστηριότητα. Γι’ αυτές είναι σημαντικότερο να κρατήσουν λειτουργικές κάποιες μη απαραίτητες επιχειρήσεις, παρά να σώσουν ανθρώπινες ζωές. Στη Γαλλία έγιναν ακόμη και δημοτικές εκλογές παρά την πανδημία και στις ΗΠΑ το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό μείωσε τους τόκους για να απορροφήσει το κρούσμα στην οικονομία, αντί να χρηματοδοτήσουν τα απαραίτητα μέτρα για την καταπολέμηση του ιού. Αυτό που έχει επικρατήσει είναι η προστασία των οικονομικών συμφερόντων του κάθε κράτους, παρά την παγκοσμιοποίηση και τη διασύνδεση των αγορών. Άλλα κράτη περνάνε το αφήγημα της κοινωνικής συνοχής, δηλώνοντας πως πρέπει να μείνουμε μαζί για να αντιμετωπίσουμε την πανδημία επειδή «είναι ίδια για όλες τις κοινωνικές τάξεις». Όμως αυτό που προσπαθούν να κάνουν, είναι να κρύψουν τις διαφορές μεταξύ των τάξεων και τη σημασία της εργασίας για την καπιταλιστική μηχανή. Κατ’ αυτή την έννοια, η αργατική τάξη είναι αυτή που υποφέρει περισσότερο μ’ αυτή την πανδημία ως θύμα του νεοφιλελεύθερου συστήματος που από καιρό έκανε το σύστημα υγείας επισφαλές, δίνοντας όλα τα ωφέλη στην ιδιωτική υγεία. Το δικαίωμα σε ένα αξιοπρεπές σύστημα υγείας κατέληξε πλέον να γίνει εμπορικό αγαθό και όχι δικαίωμα. Σε πολλές χώρες, τα χειρότερα αποτελέσματα της πανδημίας στις λαϊκές τάξεις φαίνονται σε εξεγέρσεις φυλακών ή σε εκκλήσεις για καραντίνα, σκεπτόμενοι πως οι πλούσιοι μπορούν να μείνουν ήσυχοι στο σπίτι τους, όμως η εργατική τάξη εκτίθεται λόγω της ανάγκης της να παράγει και της έλλειψης της απαραίτητης προστασίας, πράγμα συνηθισμένο στη μαύρη εργασία και στα πιο επικίνδυνα επαγγέλματα. Σε μια κοινωνία με ανταγωνισμό μεταξύ των τάξεων και ξεκάθαρο διεθνή διαχωρισμό της εργασίας, οι προσπάθειες κρατών και διεθνών οργανισμών για την υγεία δεν έρχονται ως αποτέλεσμα αυθόρμητου και γνήσιου ανθρωπισμού, αλλά ως βιοπολιτικός έλεγχος διεθνούς καταλόγου, όπου οι άνθρωποι, ως προιόντα-παραγωγοί, πρέπει να απολυμανθούν και να ελεγχθούν.

Τα κράτη απάντησαν στην κρίση με στρατιωτικοποίηση, απαγόρευση κυκλοφορίας και απαγορεύσεις μετακίνησης που σκανδάλισαν την Ευρώπη. Στη Λατινική Αμερική, τέτοια μέτρα ήταν ήδη μέρος της πρόσφατης ιστορίας και στη Χιλή, από την εξέγερση του Οκτωβρίου, ήταν καθημερινή πραγματικότητα. Το κλείσιμο των συνόρων, ο πανικός που ενστάλαξαν τα ΜΜΕ και η δημιουργία ενός νέου εχθρού με το σώμα αυτού του κορωνοϊού, αποτελούν γόνιμο έδαφος για ρατσιστικές αντιλήψεις και τη χρήση του σοκ για την επιβολή στρατιωτικών κανονισμών στον πληθυσμό. Πέραν της θεσμοθέτησης μέτρων που διευρούνουν το ταξικό χάσμα και ενθαρρύνουν τη συσσώρευση κεφαλαίου μέσω της ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων, υπήρξε μια ένεση ρευστότητας στις αγορές και κατά συνέπεια αύξηση του χρέους, έτσι ώστε να συνεχίσει η έυρυθμη λειτουργία της καπιταλιστικής μηχανής. Κορωνοϊός στο λίκνο του νεοφιλελευθερισμού Στη Λατινική Αμερική, ο ιός εξαπλώθηκε ταχύτατα σε χώρες με νεοφιλελεύθερους δεξιούς προέδρους, όπως στη Βραζιλία, στη Χιλή και στον Ισημερινό. Αυτές οι χώρες είναι στις 3 με τα περισσότερα κρούσματα. Οι δηλώσεις των προέδρων Μπολσονάρου και Πινιέρα πάνω στο θέμα κατά τα πρώτα στάδια, όπου υποτιμούσαν τον κίνδυνο της επερχόμενης καταστροφής, είναι πασίγνωστες. Αναμενόμενα, αυτές οι κυβερνήσεις δεν μείωσαν την οικονομική δραστηριότητα, ούτε έκαναν καραντίνα στις χώρες τους. Η άμεση απόκρισή τους ήταν να κατεβάσουν στρατό στους δρόμους και να απαγορεύσουν την κυκλοφορία στη Χιλή και να επιβάλλουν μερική απαγόρευση στον Ισημερινό, λες και ο ιός δούλευε με συγκεκριμένο ωράριο. Στην περίπτωση της Χιλής, η φρίκη του κορωνοϊού έγινε πραγματικότητα πριν καν το πρώτο κρούσμα στη χώρα. Η ύφεση της Κίνας είχε ήδη ανακοινωθεί και εφόσον η μεταλλευτική μας οικονομία έχει την Κίνα ως κύριο αγοραστή χαλκού και αγροτικών προϊόντων, η απόσυρση ήταν τρομερή, Αυξήθηκε η τιμή του δολαρίου, έγινε υποτίμηση του πέσο, έπεσαν τα έσοδα από φόρους και μισθούς, και οι απολύσεις σε διάφορους οικονομικούς τομείς ταρακούνησαν την οικονομία μας.

Ήδη με τα πρώτα κρούσματα του κορωνοϊού και τα συνακόλουθα μέτρα υγείας και περιορισμού της διασποράς, έγινε μια αλλαγή εστίασης στον δημόσιο διάλογο από κίνημα διαμαρτυρίας και συνελεύσεων που άρχισε τον Οκτώβριο ενάντια στον εξευτελισμό της ζωής. Με μια μικρή πτώση δυναμικής τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο λόγω διακοπών, το κίνημα επέστρεψε τον Μάρτιο με πλήρη δύναμη και στις 8 Μαρτίου είχαμε σημαδιακή παρουσία στους δρόμους. Η ευρέως αποδοκιμαζόμενη κυβέρνηση προσπάθησε να βρει ένα στήριγμα εν μέσω της κρίσης υγειονομικής πολιτικής. Λόγω των κατασταλτικών τους δράσεων, των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αποτυχίας να ικανοποιήσουν τα λαϊκά αιτήματα, ο πρόεδρος Πινιέρα έφτασε να έχει τη στήριξη του 6% στις δημοσκοπήσεις, τη χαμηλότερη στήριξη προέδρου στην ιστορία της Χιλής. Οι διαμαρτυρίες ανεστάλησαν από τους οργανισμούς υγείας και το δημοψήφισμα που ήταν να γίνει τον Απρίλιο για την αποδοχή ή απόρριψη ενός νέου Συντάγματος – απότοκο μιας στρατηγικής κυβερνητικής ανάρρωσης μπροστά στην εξέγερση – αναβλήθηκε για τον Οκτώβριο από τη βουλή. Το πρώτο κυβερνητικό μέτρο πριν το σοκ, ήταν να περικυκλώσει την Πλατεία Αξιοπρέπειας και να σβήσει τα συνθήματα, μιας και ήταν το επίκεντρο των διαμαρτυριών στο Σαντιάγκο. Μπροστά στην πανδημία, η κυβέρνηση προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να ξεπλύνει την εικόνα της εκ νέου για να παρουσιαστεί ως φορέας σωτηρίας. Δεδομένης της επιχειρηματικής του φύσης, το κράτος δεν είχε πολλά να προσφέρει πέρα από ένα πολύ ανεπαρκές σύστημα υγείας που ιδρύθηκε ως νεοφιλελεύθερο πείραμα με πρωτοβουλία του Πινοσέτ. Με τον κακό χειρισμό του ιού από την κυβέρνηση, σε συνδυασμό με την υψηλή του μεταδοτικότητα, οι άνθρωποι αμφισβητούν ξανά την κυβέρνηση και αρχίζουν να χτυπούν και πάλι τα κατσαρολικά της αντιγνωμίας, αυτή τη φορά από τα μπαλκόνια τους. Στο τέλος του Μαρτίου, μια ευρέως γνωστή δημοσκόπηση αποκάλυψε πως η επίδοση της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της κρίσης έδινε σκορ 3,6 (στην κλίμακα 1 ως 7). Η αποδοκιμασία της κυβέρνησης οφείλεται στην αποτυχία της να αποτρέψει τη διασπορά κατά τις πρώτες μέρες της πανδημίας, η οποία ξεκίνησε με την ανίχνευση κρουσμάτων στις πλούσιες γειτονιές του Σαντιάγο. Άνθρωποι επέστρεφαν από τις ευρωπαϊκές χώρες όπου ο ιός είχε πάρει έκταση με χιλιάδες νεκρούς. Αυτός ο εύπορος τομέας της πόλης ήταν υπεύθυνος για τη διασπορά του ιού στο Σαντιάγο. Μόλις τα σχολεία και οι άλλες υπηρεσίες παρέλυσαν, η ίδια ομάδα ανθρώπων αποφάσισε να φύγει από το Σαντιάγο για να κάνει διακοπές πανδημίας στα εξοχικά τους στην κεντρική ακτή της χώρας. Μπροστά τους βρήκαν περιφραγμένες κοινότητες . Οι γείτονες οργανώθηκαν για να κόψουν κάθε πρόσβαση, γιατί το ρίσκο διασποράς ήταν πολύ μεγάλο. Βλέποντας την έλλειψη ανάσχεσης της διασποράς στις κοινότητες όπου ο ιός εξαπλώθηκε αρχικά, ήταν στα χέρια του λαού να φροντίσουν για την ασφάλειά τους. Την ίδια στιγμή, τα ΜΜΕ άρχισαν να βομβαρδίζουν με μηνύματα αυτοπροστασίας, κοινωνικής αποστασιοποίησης και απολύμανσης των χεριών για να αποφευχθεί η μετάδοση του ιού. Η πραγματικότητα είναι πως ο μόνος λόγος που η κυβέρνηση δεν κήρυξε καραντίνα, ήταν για να προστατέψει το κεφάλαιο. Έτσι οι εργάτες συνέχισαν να στριμώνχονται στα ΜΜΜ και η διασπορά του ιού ήταν άμεση. Η έκκληση για συχνό πλύσιμο των χεριών αποκάλυψε πως χιλιάδες άνθρωποι δεν είχαν πρόσβαση σε νερό βρύσης λόγω της ξηρασίας και της ιδιωτικοποίησης από την εποχή της δικτατορίας. Καθώς περνούσαν οι μέρες και ο ρυθμός διασποράς αυξανόταν, ο πρόεδρος Πινιέρα προσπάθησε να κάνει έκκληση στο λαό, λέγονντας «είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι από την Ιταλία», ισχυριζόμενος ακόμη πως αγοράστηκαν αναπνευστήρες τον Ιανουάριο, κάτι που αργότερα αντέκρουσε άλλος κυβερνητικός εκπρόσωπος που έδειξε πως οι αναπνευστήρες αγοράστηκαν τον Μάρτιο. Η ισχυριζόμενη «ετοιμότητα» της κυβέρνησης για την πανδημία έρχεται σε αντίθεση με το δημόσιο σύστημα υγείας που είναι ανεπαρκές, υπερπλήρες σε ασθενείς και υπεξοπλισμένο. Μια αναφορά αποκαλύπτει τον λυπηρό αριθμό των σχεδόν 26.000 θανάτων ανά έτος λόγω έλλειψης έγκαιρης ιατρικής φροντίδας. Η κατάσταση γίνεται πιο ανησυχητική με την καθημερινή αύξηση κρουσμάτων ανάμεσα στους υγειονομικούς υπαλλήλους, οι οποίοι έχουν προβεί σε διαμαρτυρίες και παράπονα για την έλλειψη παροχής προστατευτικού εξοπλισμού από την κυβέρνηση. Το δεξί χέρι του Πινιέρα σ’ αυτή τη σταυροφορία, ο Υπουργός Υγείας Χάιμε Μάνιαλιτς, είναι μια ακόμη πολιτική φιγούρα που ευθύνεται για τις δηλώσεις και το παρελθόν του. Ήδη από το 2015 διεγράφη από τον Ιατρικό Σύλλογο για παράπτωμα, ως αποτέλεσμα του σκανδάλου του 2013 όπου είχε την ίδια θέση κατά την πρώτη προεδρία του Πινιέρα. Εκείνο το διάστημα, μια έρευνα βρήκε πως το 44% των λιστών αναμονής στο δημόσιο σύστημα υγείας σβήστηκαν μετά από μια αναπάντητη κλήση ενός ασθενούς, αφήνοντας περίπου 30.000 ανθρώπους χωρίς ιατρική φροντίδα. Τα τραγικά λάθη του Υπουργείου ξεκίνησαν πριν την άφιξη του κορωνοϊού, όπως δείχενι η υπόθεση του εμβολιασμού για τη γρίπη. Οι λανθασμένοι διακανονισμοί του υπουργείου καθυστέρησαν τον εμβολιασμό σε αρκετές πόλεις, με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να μαζεύονται έξω από τα κέντρα υγείας και να εκτίθενται στη λοίμωξη. Αυτή η κατάσταση άρχισε να γίνεται πολύ ανησυχητική λόγω του σχεδίου περιορισμού της πανδημίας που θα εφαρμοστεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες και του μεγέθους της διασποράς που προβλέπεται. Προκειμένου να γίνει η κατάλληλη αναφορά στο ενδεχόμενο, παγκοσμίως προτείνεται η γρήγορη ανίχνευση των κρουσμάτων, όμως στη Χιλή γίνονται μόνο εκατό τεστ την ημέρα και τα αποτελέσματά τους παίρνουν ως και 72 ώρες. Πέραν τούτου, η έλλειψη διαφάνειας του κράτους αναφορικά στον πραγματικό αριθμό των κρουσμάτων, έχει κάνει δύσκολη την ιχνηλάτηση και τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού.

Ο καπιταλισμός-καταστροφή.

Η συγγραφέας μπεστ σέλερ Ναόμι Κλάιν περιγράφει τον καπιταλισμό καταστροφή ως το τρόπο με τον οποίο ο ιδιωτικός τομέας εκμεταλλεύεται απευθείας τις κρίσεις ευρείας κλίμακας. Με την έλευση του κορωνοϊού στη Χιλή, η αυξανόμενη ευκαιρία για επιχειρηματικότητα, μαζί με τη νεοφιλελεύθερη απορρύθμιση της αγοράς στην υγεία, οδήγησαν σε μεγάλη αύξηση τιμών στα φαρμακεία για είδη όπως το οινόπνευμα και οι μάσκες, κατά τις πρώτες ημέρες της πανδημίας. Το ίδιο έγινε και με το τεστ για τον κορωνοϊό, του οποίου η τιμή αυξήθηκε στα περίπου $181 (US) στις ιδιωτικές κλινικές και περίπου στα $96 (US) στα δημόσια νοσοκομεία για ανθρώπους χωρίς ασφάλεια υγείας, όπως στην περίπτωση κάποιων ελεύθερων επαγγελματιών. Παρότι για τους ανθρώπους με ασφάλεια υγείας το τεστ ήταν φθηνότερο ή ακόμη και δωρεάν, η κυβέρνηση έπρεπε να παρέμβει και να συθμίσει τις τιμές των τεστ και για τον ιδιωτικό και για τον δημόσιο τομέα, λόγω της δυσαρέσκειας των ανθρώπων. Η αύξηση στις τιμές των προγραμμάτων ασφάλισης υγείας στον ιδιωτικό τομέα αντιμετώπισε την τιμή του λαού, η οποία έπεισε την κυβέρνηση να αναβάλλει τις αυξήσεις για τρεις ακόμη μήνες. Άλλo ένα επίμαχο σημείο στις αυξήσει τιμών εν μέσω πανδημίας ήταν η αγορά των αναπνευστήρων για τις βαριές περιπτώσεις ασθενών. Η κυβέρνηση αγόρασε 23 μηχανικούς αναπνευστήρες για $778.000 (US), όμως το ίδιο μοντέλο προσφερόταν το 2018 από τον ίδιο κατασκευαστή για $12.000 λιγότερο ανά μηχάνημα. Η κυβέρνηση δικαιολόγησε την συμφωνία λέγοντας πως αυτή ήταν η προσφορά του προμηθευτή για άμεση παράδοση. Μέχρι το τέλος Μαρτίου, κάπτι παρόμοιο έγινε με την ενοικίαση του «Εσπάσιο Ριέσκο», έναν χώρο στο Σανδιάγο που ενοικιάστηκε για $24.000 (US) τον μήνα, όπου τοποθετήθηκαν περίπου 700 κρεβάτια για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Αυτό έφερε μεγάλη διαμάχη, καθώς η διαχείριση του υπουργείου θα μπορούσε να είχε νοικιάσει κάποιον άλλο χώρο με χαμηλότερο κόστος. Οι προηγούμενες υποθέσεις έφεραν διαμάχη επειδή στις 18 Μαρτίου, ο πρόεδρος Πινιέρα κήρυξε κατάσταση εθνικής ανάγκης, στην οποία η κυβέρνηση έχει την εξουσία να ορίζει τις τιμές των αναγκαίων αγαθών και να εθνικοποιεί εταιρείες. Η χρήση δημοσιονομικών πόρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας ήταν στην καρδιά της συζύτησης. Η συζύτηση άναψε από την πρόθεση κάποιων δήμων να αγοράσουν το φάρμακο ιντερφερόνη άλφα 2Β, που παραγόμενο στην Κούβα. Είναι γνωστό πως αυτό το φάρμακο δεν αποτελεί αμυντική λύση. Οι υπερασπιστές του ισχυρίζονται πως αυτή η πρωτεΐνη σταματά την διασπορά του ιού και έχει χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά στην Κίνα και στην Ισπανία για την αντιμετώπιση βαρέων περιστατικών COVID-19. Η μαζική αγορά ιντερφερόνης άλφα 2Β απορρίφθηκε από το υπουργείο, επειδή η συζήτηση ξεκίνησε από ειδήσεις εθνικοποίησης των νοσοκομείων στην Ισπανία για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ένα τέτοιο μέτρο θα ήταν ανήκουστο στη νεοφιλελεύθερη Χιλή, όπου η δυνατότητα εθνικοποίησης των ιδιωτικών νοσοκομείων αποκλείεται ολοκληρωτικά από τον πρόεδρο Πινιέρα. Παρ’ όλα αυτά, τα νοσοκομεία θα ενοικιαστούν στο κράτος μόλις η πανδημία φτάσει στο ζενίθ, προκειμένου να συγκρατηθεί ο κορεσμός του δημοσίου συστήματος υγείας , οπότε θα την πληρώσουμε όλοι. Δεδομένης της αντιγνωμίας, ο πρόεδρος Πινιέρα δήλωσε «Ας μην χρησιμοποιήσουμε την κρίση στην υγεία, το μέγεθος της πανδημίας, προκειμένου να επιβάλλουμε ιδεολογίες», λες και οι ιδιωτικοποιήσεις και ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός δεν είναι πολιτικό ή ιδεολογικό ζήτημα. Παρ’ όλα αυτά, το ατομικιστικό σκεπτικό του καπιταλισμού οδήγησε πολλούς στο να αγοράσουν περισσότερα από όσα χρειάζονταν και ακόμη και να εμπορεύονται οινόπνευμα και μάσκες σε υψηλότερες τιμές στη μαύρη αγορά και στο ίντερνετ, όπως έκαναν και πολλά φαρμακεία. Η συζήτηση για τη νεοφιλελεύθερη φύση του χιλιανού συστήματος άναψε λόγω των καπιταλιστικών προτεραιοτήτων του κράτους για τους πόρους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όπου τα όρια μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής σφαίρας ορίζονται προς ώφελος των επιχειρήσεων ενάντια στο κοινό καλό, ακόμη κι εν μέσω πανδημίας.

Η πανδημία χτυπά

Δεδομένης της διασποράς του ιού στη Χιλή, οι κοινότητες και η κοινωνία εν γένει, πήραν μέτρα και πίεσαν την κυβέρνηση να περιορίσει τη διασπορά. Μετά την ανίχνευση του πρώτου κρούσματος στις 3 Μαρτίου και την ταχεία ημερήσια αύξηση των κρουσμάτων, οι εκπαιδευτικές κοινότητες ήταν οι πρώτες που ζήτησαν το κλείσιμο των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ένα μέτρο που ανέβαλλε η κυβέρνηση παρά την πίεση των δημάρχων. Η κυβέρνηση υπέκυψε στις 15 Μαρτίου και οι μαθητές έπαυσαν την παρακολούθησή τους, όμως σε πολλά εκπαιδευτικά ιδρύματα συνέχισαν να πηγαίνουν οι εργαζόμενοι. Αυτή η κατάσταση επαναλήφθηκε με πολλές εταιρείες με διαδηλώσεις και αυθόρμητες απεργίες με αίτημα την παύση της δραστηριότητας και την εφαρμογή μέτρων ασφαλείας στα ΜΜΜ. Το υπουργείο απάντησε με ανεπαρκείς κινήσεις, όπως το κλείσιμο εταιρειών λίγες ώρες νωρίτερα από το προβλεπόμενο ωράριο. Οι διαμαρτυρίες κορυφώθηκαν με πορείες και κατσαρολικά από εργαζόμενους σε πολυκαταστήματα και μεγάλα εμπορικά κέντρα, μέσω των οποίων επετεύχθη το κλείσιμο μετά από αρκετές ημέρες. Στην επαρχία του Αραούκο, της περιοχής Μπίο-Μπίο, έγιναν μαζικές απεργίες και οδοφράγματα από οικοδόμους του εργοστασίου ξυλείας ΜΑΠΑ, που έχει 8.200 εργάτες, οι οποίοι σταμάτησαν τη λειτουργία του μετά από πολλές ημέρες απεργίας. Παρομοίως, οι δήμοι σε άλλες πόλεις στην ίδια περιοχή (Κανιέτε και Τιρούα) έκλεισαν τις εισόδους στις πόλεις. Ο κυβερνητικός λήθαργος Οι δυνάμεις ασφαλείας έχασαν την αξιοπιστία τους λόγω των πράξεών τους στην εξέγερση τον περασμένο Οκτώβριο, όμως η κυβέρνηση αποφάσισε να θεσπίσει νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας στα χέρια – άλλη μία φορά – του στρατού και της αστυνομίας που ήδη μέτρησαν το πρώτο θύμα τους. Στο Σανδιάγο, κάποιος πυροβολήθηκε από μπάτσο στις 26 Μαρτίου. Ο μπάτσος με στολή δήλωσε πως βρισκόταν σε αυτοάμυνα, όμως υπάρχουν βίντεο που αποκλείουν αυτή την εκδοχή. Περαιτέρω, δύο από τους υπεύθυνους διοικητές για την απαγόρευση κυκλοφορίας εμπλέκονται σε υποθέσεις στρατιωτικής διαφθοράς που αποκαλύφθηκαν πριν μερικά χρόνια. Υπάρχουν λιγότεροι άνθρωποι στους δρόμους, όμως η περισσότερη οικονομική δραστηριότητα συνεχίζεται. Ο περισσότερος πληθησμός ζει σε μια μερική καραντίνα, ενώ μόνο λίγες περιοχές της πρωτεύουσας λίγες ακόμη πόλεις στην υπόλοιπη χώρα έχουν κανονική καραντίνα. Αυτή η επιχειρηματική πολιτική του υπουργείου υγείας είναι εμφανής και στην περίπτωση των αναρρωτικών αδειών. Στις 18 Μαρτίου μια δήλωση του Υπουργού Υγείας σημείωσε πως οι αναρρωτικές άδειες θα ήταν επί πληρωμή μόνο σε όσους βρίσκονταν θετικοί στον κορωνοϊό, όμως όχι σε όσους έρχονταν σε επαφή μαζί τους. Αυτό το μέτρο απορρίφθηκε γρήγορα από την κυβέρνηση λόγω αντιδράσεων σε ευρείς τομείς της κοινωνίας και οι αναρρωτικές επεκτάθηκαν σε όλους. Στο μεταξύ, έχουν υπάρξει πολλές περιπτώσεις όπου άνθρωποι έχουν εξαναγκαστεί να δημιουργήσουν αχρείαστο και αποφεύξιμο συνωστισμό, καταστάσεις που ο πληθυσμός της χώρας απορρίπτει εντόνως. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, παρομοίως με τα λάθη στην παροχή του εμβολίου της γρίπης, η έναρξη της καραντίνας στ 7 περιοχές της πρωτεύουσας ξεκίνησαν με λειτουργία προσωρινών αδειών μετακίνησης στις 26 Μαρτίου. Αυτές οι άδειες εκδίδονταν από ιστοσελίδα της κυβέρνησης που σύντομα κατέρρευσε και οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους να περιμένουν σε μεγάλες ουρές έξω από κυβερνητικά γραφεία. Καθώς οι άνθρωποι περίμεναν συγκεντρωμένοι για τη σειρά τους, ο πρόεδρος ανακοίνωσε πως η εγγραφή δεν ήταν πλέον απαραίτητη και χρειαζόταν απλώς να έχεις πάνω σου ταυτότητα. Στις 31 Μαρτίου, τα δημοτικά κτίρια συνωστίστηκαν επειδή εκείνη την ημέρα ήταν η λήξη προθεσμίας για την πληρωμή τελών κυκλοφορίας. Παρότι λίγες μέρες πριν, η βουλή πέρασε έναν νόμο που μετέθετε την προθεσμία, ο νόμος αυτός προέβλεπε έντοκη πληρωμή για την καθυστέρηση. Το μέτρο αυτό συγκένρωσε χιλιάδες εξαγριωμένους ανθρώπους που ανάγκασαν την κυβέρνηση και τη βουλή να το ανακαλέσουν. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα ταμεία ανεργίας είχαν γεμίσει κόσμο από τους δικαιούχους, πράγμα που εκτός του μαζικού κύματος απολύσεων, δείχνει και την ανετοιμότητα της κυβέρνησης στη δημιουργία ψηφιακών συστημάτων, τα οποία έχουν καταρρεύσει δημιουργώντας συνωστισμό. Παρά τη συμβουλή του Χιλιανού Ιατρικού Οργανισμού, η κυβέρνηση αρνείται την πλήρη καραντίνα, όπως έκαναν στο Περού και στην Αργεντινή, παρότι σ’ αυτές τις χώρες είχαν λιγότερα κρούσματα από τη Χιλή. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί δήμοι διέταξαν να ληφθούν προληπτικές καραντίνες, τις οποίες η κυβέρνηση απέρριψε, λέγοντας πως δεν έχουν τη δικαιοδοσία για τέτοιες αποφάσεις. Οι στρατιωτικοί που ήταν επικεφαλής των νομαρχιακών περιοχών απέρριψαν την πρωτοβουλία «»αμέσως, σε μια προσπάθεια αναζήτησης «κανονικότητας». Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ κάνουν επίμονες εκκλήσεις σε όλους, επικαλούμενοι την ατομική ευθύνη του λαού, όμως δεν μπορούν όλοι να κάνουν εθελοντική καραντίνα. Πέραν τούτου, είτε εθελοντική είτε όχι, μια καραντίνα χωρίς μαζική δειγματοληψία σημαίνει πως ο υγιής πληθυσμός θα μολυνθεί, πράγμα που εμποδίσει και την ιχνηλάτηση των κρουσμάτων. Ο ιός ως καλός τυπάκος Η σκληρή πραγματικότητα της χιλιανής αγοράς εργασίας κάνει πολύ δύσκολη την εθελοντική καραντίνα για τους περισσότερους εργάτες, χωρίς άμεση οικονομική βοήθεια. Συν αυτώ, μόνο ένα μικρό ποσοστό μπορεί να δουλέψει από το σπίτι και οι υπόλοιποι εξαναγκάζονται να βγουν από τα σπίτια τους και να εκτεθούν. Ως Υπουργός Υγείας, ο Χαϊμέ Μανιαλιτς, σε τηλεοπτική του συνέντευξη στις 20 Μαρτίου, είπε πως πρέπει να περιμένουμε μέχρι ο ιός να γίνει “καλός τυπάκος”. Ενώ ο περιορισμός στο σπίτι ενθαρρύνεται, με την πατριαρχική δομή της κοινωνίας, τα σπίτια είναι τόπος για αύξηση στα περιστατικά βίας κατά των γυναικών, Αυτό φαίνεται μέσω της αύξησης κατά 70% στις κλήσεις για «Συμβουλευτική ενάντα στη βία κατά των γυναικών».

Άλλο ένα ανησυχητικό ζήτημα είναι η κατάσταση στα κτίρια της Εθνικής Υπηρεσίας για Ανηλίκους (ΣΕΝΑΜΕ είναι το ισπανικό αρκτικόλεξο), ενός θεσμού υπεύθυνου για τα παιδιά και τους εφήβους που έχουν προβλήματα με τον νόμο ή των οποίων οι γονείς δεν μπορούν να τα φροντίσουν. Λειτουργεί μέσω κακοποιητικών πρακτικών φυλακής που έχουν καταλήξει στον θάνατο 1.700 ανηλίκων από το 2005 στο 2019. Ακόμη πιο κρίσιμη είναι η κατάσταση στις φυλακές, όπου από τις 13 Απριλίου, 24 φυλακισμένοι και 59 φύλακες μολύνθηκαν. Αυτό οδήγησε σε εξεγέρσεις των φυλακισμένων που απαιτούσαν μέτρα περιορισμού για τον κορωνοϊό, καθώς η κακή υγιεινή και ο συνωστισμός ευνοούν τη διασπορά του ιού. Σ’ αυτό το πλαίσιο, κοινωνικές οργανώσεις προσπαθούν να ασκήσουν πίεση έτσι ώστε οι 2.500 φυλακισμένοι από την μεγάλη εξέγερση του Οκτωβρίου να εκτίσουν τις ποινές τους εκτός φυλακής. Τέλος, οι άστεγοι έχουν επηρρεαστεί περισσότερο απ’ όλους. Οι άστεγοι εκτιμώνται στους 20.000. Το σόου πρέπει να συνεχίσει Στις 19 Μαρτίου, η κυβέρνηση του Πινιέρα ανακοίνωσε τη χρήση οικονομικού πακέτου $11,75 δισεκατομμυρίων (US) για περιορισμό της καταστροφής στην υγεία, ίσο με το 4,7% του ΑΕΠ. Απ’ αυτό, μόνο το 35% είναι για υγεία, ασφαλιστική αποζημίωση και το λεγόμενο Δώρο COVID-19, ένα βάουτσερ που ια δοθεί μόνο σ’ αυτούς που βρίσκονται στο 60% του χαμηλότερου εισοδήματος. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, 1,6 εκατομμύρια άνθρωποι θα πάρουν αυτό το επίδομα των $60 (US), ένα ποσό που δεν αρκεί για να περάσεις την πανδημία και βασικά είναι παράλογο αν σκεφτούμε το υψηλό κόστος ζωής στη Χιλή. Στο μεταξύ το υπόλοιπο ποσοστό αποτελείται από δάνεια προς τις εταιρείες για να έχουν ρευστό για τα τρεχούμενά τους έξοδα. Αυτό σημαίνει πως για δύο μήνες, το κράτος θα πληρώνει φόρους για τις εταιρείες στο Υπουργείο Οικονομικών και μετά οι εταιρείες θα πρέπει να τους ξεπληρώσουν. Αυτοί οι άτοκοι δανεισμοί δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση τα έξοδα κοινωνικής πρόνοιας που χρειάζεται ο λαός. Προκειμένου να διανείμει το οικονομικό πακέτο, η κυβέρνηση πέρασε τον «Νόμο Προστασίας της Εργασίας». Ένας καατστροφικός νόμος για τους εργάτες που ελαστικοποιεί τις σχέσεις εργασίας, επιτρέποντας στις εταιρείες να «αναστέλλουν» τις συμβάσεις εργασίας, να παγώνουν τις καταβολές μισθών και να μειώνουν τους φόρους ασφάλισης κόβοντας τους μισθούς στο 50%. Τα χρήματα γι’ αυτό θα έρθουν από τις ασφαλιστικές αποταμιεύσεις του κάθε εργαζομένου. Η πρώτη πληρωμή θα είναι στο 70% του μισθού και οι επόμενες θα μειωθούν κατά 10%-15% κάθε μήνα, μέχρι να τελειώσουν τα χρήματα. Μόνο τότε, θα ενεργοποιηθούν οι πόρει του ταμείου αλληλεηγγύης, που χρηματοδοτείται από συμβολή της κυβέρνησης και του κράτους. Πέραν τούτου, οι εταιρείες μπορούν να «συμφωνήσουν» με τους εργαζομένους να μειώσουν τις ώρες εργασίας και τον μισθό παρομοίως με το προαναφερθέν σχέδιο, συμπληρώνοντας τον μισθό τους με το 25% να χρεώνεται στην ασφαλιστική τους αποταμίευση. Σε κάθε περίπτωση, η «αναστολή» ωρών εργασίας σημαίνει εξάντληση του των ασφαλιστικών αποταμιεύσεων. Αυτά τα μέτρα ξεκαθαρίζουν πως η αγορά θα αποφασίσει το αντίκτυπο της κρίσης στην εργατική τάξη, μιας και οι εταιρείες είναι που θα αποφασίσουν την αναστολή συμβάσεων εργασίας (αναλαμβάνοντας την πληρωμή της ασφάλισης των εργατών) ή απλά την απόλυσή τους. Οι εργάτες στη μαύρη εργασία, χωρίς σύμβαση εργασίας και ασφάλιση ανεργίας, δεν θα είναι δικαιούχοι του πακέτου. Αυτοί οι εργάτες αντιπροσωπεύουν το 38,9% της εργατικής δύναμης, σχεδόν 3,6 εκατομμύρια ανθρώπους. Σ’ αυτό το κλίμα, προβλέπονται μαζικές απολύσεις και χρεωκοπίες, ειδικά σε τομείς όπως η λιανική, οι μεταφορές, ο τουρισμός, η εστίαση και οι εξωτερικές δουλειές και δραστηριότητες, οι οποίες συνολικά απασχολούν πάνω από δύο εκατομμύρια ανθρώπους στη χώρα. Συνεχίζοντας το νεοφιλελεύθερο σύστημαμ το κράτος δεν παρεμβαίνει στην αγορά, ούτε κατά τη διάρκεια της κρίσης, όταν θα μπορούσε να ελέγχει τους μισθούς και να καταργήσει τη χρέωση στις κοινωφελείς εταιρείες και τα χρέη. Σχετικά μ’ αυτό, το κράτος «διαπραγματεύτηκε» με τις κοινωφελείς εταιρείες την αναστολή χρέωσης στο 40% του πληθυσμού με το χαμηλότερο εισόδημα. Κάποιες τράπεζες έχουν αναβάλει την καταβολή δανειακών δόσεων, όμως σε αρκετές περιπτώσεις πρόκειται για αντικατάσταση με νέο δάνειο με υψηλότερο επιτόκιο. Στην ίδια γραμμή, στις 16 Μαρτίου, η Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε την πτώση των επιτοκίων για να τονώσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα, που σημαίνει πως οι τράπεζες μπορούν να ζητήσουν πιο συμφέρουσες τιμές για να δώσουν περισσότερα δάνεια σε ανθρώπους και εταιρειες. Όλες αυτές οι αναβολές και τα νέα χρέη θα έχουν καταστροφικό αποτέλεσμα μεσοπρόθεσμα, ειδικά αν σκεφτούμε πως το 82% των ενηλίκων έχουν κάποιο χρέος, δηλαδή, τα 11 εκατομμύρια σε μια χώρα 18 εκατομμυρίων κατοίκων. Με το ξεκίνημα του Απριλίου, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα δεύτερο πακέτο οικονομικών μέτρων που συνεχίζει με ομόλογα και δάνεια στις εταιρείες. Είναι περίπου 5 δις, συνολικά 16,75 δις μαζί με το προηγούμενο, δηαδή το 6,7% του ΑΕΠ. Από αυτό το 2ο πακέτο, τα 2 δις θα γίνουν επιδόματα για όσους ήταν στη μαύρη εργασία και δεν έχουν ούτε ασφάλεια, ούτε επίδομα ανεργίας. Σύμφωνα με τα κυβερνητικά νούμερα, αυτό το μέτρο θα βοηθήσει 2,6 εκατομμύρια ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα, όμως δεν έχει βγει ακόμη ανακοίνωση για το σύνολο των επιδομάτων ή για βοήθεια στους εργάτες που δουλεύουν με τιμολόγιο. Άλλα 3 δις θα πάνε στο ταμείο FOGAPE για τις μικρές επιχειρήσεις, που έχει στη διάθεσή του τελική εκτίμηση στα 24 δις. Αυτό το ταμείο το «ΦΟΓΚΑΠΕ», χρησιμοποιείται για να παρέχει κρατικές εγγυήσεις σε εταιρικά δάνεια, κι αυτό σε περίοδο εμπορικής αβεβαιότητας αυξάνει το ρίσκο να μην ξεπληρωθούν τα εταιρικά δάνεια στις τράπεζες. Λόγω αυτής της πιθανότητας, το κράτος θα ξεπληρώσει μέχρι και το 85% του δανείου σε περίπτωση πτώχευσης κάποιας εταιρείας. Με άλλα λόγια, το εταιρικό πιστωτικό ρίσκο και η πιθανή ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος, θα χρηματοδοτηθούν από τα δημόσια ταμεία. Αυτό το σενάριο επαναφέρει τη συζήτηση για το συνταξιοδοτικό στη Χιλή και την πιθανότητα χρήσης των ταμείων του για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Παρ’ όλα αυτά, με την παρουσίαση της πρότασης να γίνει χρήση του 5% αυτού του ταμείου για όσους τα έχουν περισσότερη ανάγκη, η κυβέρνηση αρνήθηκε, παρότι οι απώλειες των συνταξιοδοτικών ταμείων τον Μάρτιο ήταν οι μεγαλύτερες στην ιστορία. Οι εταιρείες που διαχειρίζονται αυτά τα ταμεία – ας μην ξεχνάμε τα AFP, το ιδιωτικό σύστημα συνταξιοδότησης της Χιλής – επενδύουν τα κεφάλαια στην αγορά, η οποία έχει επηρρεαστεί σφόδρα λόγω του ιού. Σύμφωνα με τα ίδια τα AFP, έχασαν σχεδόν 25 δις, ίσα με το 10% του ΑΕΠ. Με άλλα λόγια, επενδύουν τις συντάξεις της εργατικής τάξης στις δουλειές τους και τώρα που δεν πάνε καλά, μοιράζονται τη χασούρα. Ζούμε μια νέα νεοφιλελεύθερη επίθεση μέσα στην πανδημία, όπου όλες οι ισχυρές ομάδες συμφερόντων εκμεταλλεύονται το σοκ για να επιβάλουν κρατικά οικονομικά μέτρα που θα σώσουν τις τράπεζες και τις εταιρείες, όπως δεν θα καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού. Όλο αυτό μασκαρεύεται με την «αλληλεγγύη» των μεγάλων οικονομικών ενώσεων που στο τέλος του Μαρτίου έφτιαξαν το αποκαλούμενο «Ιδιωτικό Ταμείο Υγείας Εκτάκτου Ανάγκης» με στόχο να συγκεντρώσει 41 δις και να τα προσφέρει για έξοδα δημοσίας υγείας στη μάχη ενάντια στον κορωνοϊό. Επίσης έκαναν κάποιες απαθείς προσφορές στον “μαραθώνιο φιλανθρωπίας” του Τελετόν, το οποίο στην ουσία είναι εταιρικό πάρτι, με πρόθεση να συμβάλλουν σε διάφορες θεραπευτικές διαδικασίες για ΑΜΕΑ.

Μεταλλάξεις στον ιό του κεφαλαίου

Κατά τη διάρκεια της ιστορίας του, ο καπιταλισμός έδειξε να βρίσκεται σε συνεχή κρίση. Όμως τώρα, λόγω της παγκόσμιας διάστασής του, θα μπορούσε να να πειραματιστεί ενθυμούμενος τις παλιές μεθόδους ελέγχου και στρατιωτικοποίησης που θα μπορούσαν να παραμείνουν σε καθημερινή βάση μετά τις καταστροφές. Παρά τα παράπονα των ΗΠΑ απέναντι στην Κίνα, δηλαδή πως έκρυψε και παραποίησε τους αριθμούς κρουσμάτων και νεκρών από τον κορωνοϊό, ο κινεζικός τρόπος ψηφιακής παρακολούθησης και ολοκληρωτικού ελέγχου διασπείρεται ως μοντέλο ενάντια στην πανδημία. Το κινεζικό μοντέλο καταπολέμησης του ιού – βασισμένο στη συγκέντρωση εξουσίας στο κράτος – είναι αποτελεσματικότερο από τον Δυτικό φιλελευθερισμό, ο οποίος έχει επηρρεαστεί περισσότερο από την ίδια την Κίνα, αναγεννώντας ρόλους κρατιστών στη διαχείριση κεφαλαίου. Ο καπιταλιστικός κόσμος-σύστημα είναι σε κρίση και για να επανενεργοποιήσει τον καπιταλισμό θα χρησιμοποιήσει την ίδια στρατηγική με την κρίση του 2008: το κράτος θα σώσει τις τράπεζες και τις χρηματοπιστωτικές εταιρείες και θα δώσει δάνεια για να συνεφέρει το σύστημα. Η τρέχουσα κρίση θα αυξήσει τα επίπεδα ανεργίας και ανισότητας, τα δημοσιονομικά χρέη θα πληρωθούν με μείωση των κρατικών εξόδων και εξαθλίωση της εργατικής τάξης, που θα πληρώσει την κρίση για άλλη μία φορά. Αντικαπιταλιστικό ξέσπασμα Η πανδημία θα έχει σοβαρές συνέπειες στις καταπιεσμένες τάξεις του κόσμου, οι οποίες μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την εκβάθυνση του κύκλου μαχών που ξεκίνησε το 2019 σε διαφορετικές μεριές του πλανήτη. Στη Χιλή, η πανδημία ήρθε όταν ο λαός είχε ήδη αναπτύξει κάποια επίπεδα κοινωνικής οργάνωσης μέσα από συνελεύσεις στη διάρκεια των 5 μηνών της εξέγερσης. Αυτή η αναγέννηση του κοινωνικού ιστού είναι ίσως ο λόγος που οι πράξεις αλληλεγγύης και το νοίαξιμο μέσα στην κοινότητα έχουν πολλαπλασιαστεί σε πολλές τοποθεσίες. Παράλληλα και συμβολικά, η κυβέρνηση ξύνει παλιές πληγές μέσω του Σχεδίου Ανθρωπιστικού Νόμου. Παρότι αυτός ο νόμος στοχεύει στην εγγυημένη έκτιση ποινής στο σπίτι για τους ηλικιωμένους, μπορεί να ωφελήσει δολοφόνους, βασανιστές και καταπατητές ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αυτή τη στιγμή εκτίουν τις ποινές τους σε ειδικές φυλακές. Γι’ αυτό, το νομικό σύστημα εκμεταλλεύτηκε τη σιγή στους δρόμους για να απαλλάξει οκτώ καταδικασμένους καταπατητές ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Επίσης μείωσε τις ποινές εννέα άλλων καταδικασμένων για τον ίδιο λόγο σε τρία χρόνια και μία ημέρα, οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι υπό παρακολούθηση. Αυτός ο διεστραμένος τρόπος εκμετάλλευσης του σοκ από την κυβέρνηση, έγινε πρόκληση στις αρχές Απριλίου, όπου ο πρόεδρος Πινιέρα πόζαρε για φωτογραφίες στην πλατεία Αξιοπρέπειας, μια πράξη που πολλοί αποδοκίμασαν. Ο κοινωνικός ατομισμός, ως συνέπεια της πανδημίας, πρέπει να καταπολεμηθεί κατεβαίνοντας στους δρόμους ξανά και μπαίνοντας σε νέα φάση της εξέγερσης. Τον Οκτώβριο θα γίνουν σκληρές ιδεολογικές μάχες όσο πλησιάζει το «συνταγματικό δημοψήφισμα», με καθυστέρηση από τον Απρίλιο. Το δημοψήφισμα αυτό, είναι και το καλύτερο χαρτί της κυβέρνησης στο να κατευνάσει τη λαϊκή εξέγερση που ξεκίνησε το 2019. Το στοίχημά μας είναι να συνεχίσουμε τα εξεγειρόμαστε και να βρίσκουμε τρόπους να ξεφορτωθούμε την αρχή της εξουσίας, τη βάση της πατριαρχικής κυριαρχίας, τον κοινωνικό ταξικό διαχωρισμό και τον διαχωρισμό του ανθρώπου από τη φύση. Αυτό είναι που μας οδήγησε στην τωρινή οικολογική λεηλασία και τη νέα κατάσταση ανάγκης του ιού, εκθέτοντας τον φαύλο κύκλο της καπιταλιστικής πανδημίας.